Derinim

Kaybettiklerimin hayatımda olağanüstü yerleri olduğunu gördüğümden beri hayatıma çok daha farklı bakmaya başladım. Meğerse onlarmış beni bu hayatta tutanlar. Zannederdim benim gibi insanların etrafımda bolca gezdiğini. Aynaya baktığımda hissettiğim gibi hisseden insanların var oluşuna inanırdım. İnançlarım beni belli yere kadar getirdi, ötesini göremez oldum. Göremediğim için hep merakımı yenilip, umutsuzca pes etmenin doğru olacağını düşündüm. Böyle yaşadım ama bana göre değildi bu. Kendime ne olursa olsun devam etmek için ışık verdim, nefes alabileceğim boşluklar aradım hep. Doldurduğum hayat buna değer miydi bilmiyorum. Belki bilmeden yaşamak bana daha da mutluluk getirecekti. Ama tek bildiğim şey bu ışıkla, bu nefesle hayata çok daha anlamlı bakıyordum. Çok düşünmeden, irdelemeden, didik didik etmeden safça ve masumca yaşamaya devam ediyordum. Bu süre oldukça uzun bir zamanı alsa da, şimdi yine nefesimi derinlerimde aramaya başladım. Her şeyin başladığını, hayat bulduğu yerde. Kendimde. Böylece bu hayatın değerini başladığım yerden devam ettirebileceğim. Beni hayatta tutan şeylerden biri olan kendimi mutlu olabilmek için her yolu deneyeceğim. Tükettiğim mutlulukları geride bırakarak derinlerden yeni mutluluklar çıkaracağım. Öfkelenmeden, içime sindire sindire yaşayacağım. Gülümsemeleri saklamadan tüm içtenliğimle etrafıma bakacağım. Gördüklerimi, duyduklarımı, yuttuklarımı, tamamladıklarımı, eksikliklerimi, deliliğimi, saflığımı ve benliğimi savuracağım gittiğim her yere. Her yerde bir iz bırakıp, geriye bakmadan bir sonraki cesaretimi alıp uzaklara gideceğim. Yorgunluğumdan, coşkumdan, endişemden, korkumdan kimsenin haberi olmayacak belki de. Bazen böyle olmasını ister gibi davranacağım. Bazense tam tersiymiş gibi hayatın istediği şeyi vermeye hazır olacağım. Belki bir yerde tutulup kalacağım, ne derinlik kalacak ne de umut. Sıkıştığım yer beni en uç duygularıma götürecek, orada nefes bile almam mümkün olacak belki de. Etkilendiklerim, önemsemediklerim, olmazsa olmaz dediğim her şeyi unutup, baştan kendime özel kurallar koyacağım. Kendim uyacak, kendim oynayacağım benliğimle. Ya hissizce ya da tüm neşemle. Kötü kokan sigara dumanı gibi tüm hayatımı içime çekeceğim. Bütün pis düşüncelerim gözümden önünden geçerken ben yeni havalar solumak için dua edeceğim. Kabul olur düşüncesiyle hayal edebileceğim en uçsuz bucaksız şeyleri dileyeceğim. Dünyadaki tüm hisleri yaşamadan veda etmeyeceğim hiç bir şeye. Tüm olağanüstü kavramlarımı zihnimde yaşatacağım. Ne kadar deli olduklarımı görsünler diye. Aşkı ve tazeliği tadıp bu mu bahsettiğin şey diyeceğim. Bu kadar hoyratça ve bencilce davrandığınız his bu mu diyeceğim. Bana esen rüzgarları sayıp, birini yanıma alacağım. Esip gürlemek istediğimde yanımda olması için. Yalnız olmadığımı göstermek için doğayı kullanacağım. Saçlarımı rüzgarla beraber sallandırıp mücadele edeceğim her zorlukla. Ve tüm bu şeyleri hatırladığımda sen bir güneşsin ve güneş her zaman gülümser diyeceğim kendime.