Ada Değildir İnsan

İlk Yazılarımdan biri. 

İnsan doğduğunda anne ve babasına bağlı yaşam sürer, anne ve babasını örnek alır.

Hiçbir şeyi tek başına yapamaz. Bir süre sonra kendi kendini idare etmeye başlasa da yine bir eksiklik vardır insanda. İnsanın ada ve ya bütün olmaması buna bağlanabilir. İnsan olarak var olmamızda  hep bir neden vardır. İnsan nasıl olduğuna nerede yaşayacağına kiminle olacağına tek başına karar verir ama bu nedenleri etkileyen de çevredeki insanlardır. Eğer bir insanın başına bir olay gelirse o insanın yakınları bundan etkilenir. Tüm insanlar hem insanca yaşayabilmek için hem de kendi yalnızlıklarından arınmak için etraflarında  insanlara ihtiyaç duyarlar. Bu zorunluluk sıkıcı da eğlenceli de olsa hayat boyu bunu kabullenerek yaşar .insan bir şeyler başarabilmek için desteğe sevgiye birikime gerek duyar.

İnsanlar yaşam süreçlerinde sürekli bir etki sürekli bir beklentiyle yaşamayı öğrenirler. Bu onlar için zararlı olsa bile.

Bir insan öldüğünde diğer insanlar bu dünyadan önemli bir mücevher kaybetmiş gibi olur. Bütünüyle bir insanın ölümü değerleri  yıkmaya bedeldir.

Çanlara gelince onlar insanlar olduğu sürece çalmaya devam edecek az ya da çok. Yeter ki o çanların sadece diğerleri için çaldığını düşünmezsek . ama şunu bilmeliyiz ki son denilen şeye gelince o yüzyıllardır çalan çanlar bile susacak…