biraz ben

 Benliğimi biraz olsun algılayabildiğim bir gündü. Özgürlüğün tanımını yapacak kadar özgür hissettim kendimi. Bir kozanın içindeki çıplak bedenler gibi yeniden doğmaya başladım. Her şeyi başladığı yere döndüm. Kendimi sevmem için nedenler aramama gerek kalmadan hepsi önüme serildi. İçimdekileri bedenime sığdırıp, vücuduma sürdüm. Artık içimi gösteren bir aynaya dönüştü. Döküntülerimi yerden toplayıp onları da içime sığdırdım. Hepsi bendim, benden bir parça, parçalar. Hem küçük hem büyük hem de görünmeyen benliklerimi. Değişmeye başladım. Hayatımın her bir parçasını bir şeye bağlamayı bıraktım. Serbest bıraktım savaşlarımı. Yenilgiyi de kabul etmedim tabi. Hepsinden beslendim, büyüdüm, kocaman oldum. Küçüldüm, parçalara ayırdım bedenimi. Sonra hepsinden tekrar yeni bir ben yapmaya başladım. Onlarsız ben ben

değildim.