Past Lives Filmi - Geçmişimiz Bizi Geleceğe Ne Kadar Götürür?

 Bu yılın izlediğim en iyi filmlerinden biriydi Past Lives. Kore yapımı filmde 2 çiftin birbirleri ile tanıştıkları zamandan, şimdiki zamana kadar olan sürecini ve bu süreçte tanıştıkları insanlar ile olan etkileşimlerini görüyoruz.

Öncelikle üzücü bir film olduğunu söylemek isterim. Bir yandan da, ders alabileceğiniz nitelikte çok şey barındırıyor.

Çocuksunuz ama hissettiğiniz sevgi size gurur veriyor ve bundan dolayı mutlusunuz. Sevdiğiniz kişiye istediğiniz her şeyi söyleyemiyorsunuz ama gururlusunuz. Sevmek size göre yüce bir duygu. Çocukluk aşkınız için kitabını bile açmadığınız dersi sular seller gibi öğrenip, çok iyi okulda okumak için sınavı kazanmaya çabalar mısınız peki? Filmdeki erkeğimiz bunu yapıyor, sevdiği kadınının kazanamadığını öğrendiğinde de her şey onun için zor bir hale geliyor. Yollarının devam etmesini için çabalamışken, şimdi aynı yöne bakabilecekleri bir yol kalmıyor. Her şey unutuluyor sanırken, bir anda ikisinin de aklına birbirleri geliyor ve internetten görüşmeye başlıyorlar. Ama kızımız kariyerini engellememesi için erkeğimiz ile görüşmeyi kesiyor. Sonra da başka bir erkek ile evlenip, hayatını bambaşka bir yola sokuyor. Yıllar sonra ilk karşılaşmalarında erkeğimiz kızımızın eşi ile tanışıyor. Onun yanında eşinin yabancı olmasından faydalanıp, anılarını anlatıyorlar birbirlerine. Pişmanlıkları yüzlerinden okunuyor. Vazgeçemeyecekleri durumlar durumlarını daha da kötüleştiriyor. O anları izlerken filmin başında söylenen sözleri anımsadım. 1 kadın ve 2 erkek yan yana oturuyor, peki kim kimin neyi oluyor? Geçmişte kariyerin önüne geçmemesi için büyük bir çaba ile ittiği erkek şimdi yanında ama elini tutamıyor. Onu hala seviyor ama arada 1 erkek daha var. Siz bu durumda olsanız, ne düşünürdünüz? Kader diyip geçer miydiniz? Üzülüp, ağlar mıydınız? Umursamadan hayatınıza devam mı ederdiniz? Kızımız son sahnede kendini tutamayıp, evli olduğu erkeğin kollarında başka biriyle yaşadığı geçmişin, onu bırakıp gitmesine ağlıyor. Bu sahnede hayatın ne kadar garip olduğunu görüyorsunuz. En azından ben böyle düşündüm. Yıllar önce kollarınızda mutlu olacağınız insan başka biri olacakken, şu anda o kişi için ağlamak sizce de garip değil mi? 

En üzücü de esinizin kollarında başka bir hayatın yaşanamamış pişmanlığı yüzünden ağlaması değil mi? Siz onun yerinde olsanız ne düşünürsünüz? 

Bence hepinizin içinden bir şeyler bulabileceği bir film olmuş. Gerçekleri suratımıza suratımıza vurmuş.