(Empire Records Filmi İncelemesi) Biraz Umursamazlık İyidir!

 Empire Records filmini şimdiye kadar neden izlemediğimi bilmiyorum. Çerezlik olarak izlenebilecek bir film de olsa bana göre daha fazlasını hak eden bir film.

Konusu

Empire Records adlı bir mağazada çalışan 8 gencin, oradaki bir gününü anlatıyor. 1995 yapımı Empire Records bana göre şu an yapılmış ya da yapılmaya çalışan birçok müzikal filmden kat kat iyi. Tabi şimdiki filmlerin o zamanları örnek aldığını düşünürsek iyi olması gerekir ama değil.

Filmde 8 gencin karakteri birbirinden oldukça farklı ama tek istedikleri eğlendikleri, güldükleri Empire Records'un değişip, katı kurallar ile yönetilmemesi. Çünkü o zaman eğlence yok hep kural var. Her birinin mağaza dışında hayalleri olsa da hepsi orayı seviyor ve sahipleniyor. Müdürleri Joe onları ne kadar deli de olsa çok seviyor ve koruyor. Çünkü o da onlar kadar Empire Records'u çok seviyor.

Filmde dikkatimi çeken şeyler oldu. İlki Rex Manning'in imza günü oldu ve rock'n roll seven genç çalışanlar onun menajeri ile dalga geçtiler. Onun eskiden ünlü olduğunu, şimdi ise iyi olmadıklarını düşünüyorlardı. İşin ilginç tarafı çalıştığınız yere geliyor ve siz bu şekilde konuşuyorsunuz ama kimse bir şey demiyor. Aynı şekilde Rex mağazadayken, Joe'nun odasında davul çaldığı ve çalışanların dans ettiği sahne oldukça komikti. Umursamayan tavırlarla sadece patronu gelince davulu durdurdu. 

Bir başka olay da, Warren denen çocuğun hırsızlık yapmaya çalışması. Warren'ı yakaladıktan sonra hatıra fotoğrafı çektiler :) Sonra da onu işe aldılar. 

Cenaze sahnesi de gençlerin birbirine en samimi oldukları sahneydi. 

Son olarak patronun babasının tuvalet sattığı mağazayı çok sevdiği için böyle bir müzik mağazasına dönüştürmesi ve hala tuvaletlerin orada olması :) Müşteriler de oraya girip müzik dinliyorlar. Aslında çok hoş. :)